มองปัญหาให้เป็นโอกาศ Styles ศ.

สวัสดีครับเพื่อนๆพี่ๆน้องทุกท่านที่ติดตามบล็อกของผมและหลายๆท่านที่แวะมาทักทายขอบคุณนะครับที่เรื่องของผมหลายๆเรื่องสามารถทำให้ทุกคนได้ประโยชน์ทั้งนี้ทั้งนั้นสิ่งเหล่านี้ก็เป็นเหมือนกำลังลังใจที่ทำให้ผมยังคงหาเรื่องราวต่างๆมาให้ทุกคน  หลายปีผ่าน ย้อนไปเมื่อ3ปีก่อน บ่ายของวันหนึ่งที่ร้านเน็ตแห่งหนึ่งใน อ.น้ำยืน จ.อุบลฯ บล็อกที่มีมีชื่อว่า ศ.สาลา๕บาทได้เริ่มทำขึ้นเป็นครั้งแรก หากจะให้บอกว่าทำไมถึงสร้างบล็อกนี้ขึ้นมา ก็ง่ายๆครับเหมือนที่วัยรุ่นสมัยนี้ฮิต facebook กันนั้นละครับช่วงนั้นก็เป็นช่วงที่กระแสของบล็อกกำลังมาแรง พอๆกับHi5เลยก็ว่าได้ ด้วยความที่ผมชอบตามกระแสชาวโลกเขาอยู่แล้วความจริงแล้วผมมีหลายบล็อกไม่รู้ว่าไปสมัครทิ้งไว้ที่ไหนบ้าง แต่ก็ดันลืม password น่ะสิครับ พอดีผมก็ไปเจอหัวข้อในหนังสือ pc today เล่มที่เท่าไหร่อันนี้ผมจำไม่ได้เกี่ยวกับการสมัครบล็อก blogger หรือที่บางคนเรียกว่า blogspot นั้นล่ะครับ

      หลังจากวันนั้นผมก็เริ่มอัฟ ภาพ.เพลงบ้าง.เกี่ยวกับเกมบ้าง.เรื่องบ้าๆบอๆบ้าง.หรือแม้กระทั้งเรื่องจริงของผมเอง ซึ่งมีช่วงหนึ่งของชีวิตผมเป็นช่วงที่ผมได้มีเวลาอยู่กับตัวเอง แต่ทุกวันนี้ผมไม่ค่อยมีเวลาได้ศึกษาตัวเองเหมือนแต่ก่อน ต้องตามคนอื่น ตามสังคม ในบางครั้งผมต้องทำตัวให้มีคนตามด้วย ผมมีหน้าที่เพิ่มขึ้น ไม่เหมือนเมื่อก่อน หาเงินได้ผมอยากได้อะไรผมก็ซื้อ ทุกวันนี้ผมต้องขอพ่อขอแม่ หลายคงก็เป็นแบบกันใช่ไหมครับ 

        เอาละครับสำหรับบทความนี้ก็ประเดิมด้วยชื่อเรื่องที่ว่า มองปัญหาให้เป็นโอกาศ Styles ศ. ความหมายไม่ยากใช่ไหมครับแปลตามตัวก็ทำตัวให้สะบายเวลามีปัญหา พูดถึงปัญหาช่วงนี้ผมก็เยอะครับ ทั้งปัญหาที่สร้างเองและปัญหาที่มาของมันเอง..ไม่ว่าจะเป็นโปรเจกจบ.กิจกรรม.ทางครอบครัวบ้าง ล่าสุดนี้ก็น้องใหม่ตามมาติดๆ ก็พอดีผมลืมไปยืนคำร้องเกี่ยวกับผ่อนผันการไปรับราชการ ที่นี้ก็กลายเป็นว่าผมต้องมาเสี่ยงดวงทั้งที่วางหมากไว้ว่าสักปีสองปีกะว่ามีงานการทำเป็นหลักเป็นแหล่งค่อยว่ากันเรื่องนี้ เป็นไงล่ะครับทีนี้เสี่ยงดวงกันเลยชนิดที่แบบว่าวัดใจกันไปเลยท่าติดก็ต้องด๊อปทางนี้ไว้ ลำพังผมเครียร์งานที่ค้างก็หนักเอาการอยู่แล้วสงการณ์วางโปรแกรมว่าจะเที่ยวให้สะบายใจไปเลยกับกลายเป็นว่าต้องมาลุ้นใบดำใบแดงซะนี้

        หลายคนอาจจะบอกว่าของฉันหนักกว่านี้อีก ไม่สำคัญหรอกครับ สำหรับผมคิดว่าอะไรก็แล้วที่คุณบอกว่ามันคือปัญหาผมว่าไม่มีอะไรทีมันหนักน้อยหรือหนักมาก ด้วยเหตุที่เราไม่สามารถคาดการณ์ล่วงหน้าได้ว่ามันจะรูปแบบไหน บางครั้งเล่นเอาเราหมดแรงท้อไปเลยก็มี สำคัญที่สุดอย่าหมดแรงยอมแพ้มันซะก่อนนะครับ ดังนั้นเมื่อเราพบปัญหาหรืออุปสรรคใดๆขอให้เราคิดถึงมันในแง่ดี คิดว่ามันมีประโยชน์ต่อเรา ถ้าขาดอุปสรรคก็เท่ากับเราขาดประสบการณ์ ที่จะช่วยให้เรามีคามรู้ความเข้าใจในการดำเนินชีวิต ขาดความก้าวหน้าในชีวิต เพระฉะนั้นจงอย่าวิ่งหนีปัญหาต่างๆ แต่ขอให้หันหน้าเข้าต่อสู้เผชิญหน้ากับมันด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส และหาทางแก้ไขให้หลุดพ้นจากอุปสรรคเหล่านั้น ถ้าเราสามารถทำได้ครั้งหนึ่งแล้ว ครั้งต่อๆไปเมื่อเราพบปัญหาหรืออุปสรรคเช่นนี้อีก
เราจะสามารถเข้าใจและแก้ไขได้ทันที เราจะมีจิตใจที่เข้มแข็งและมีความสามารถในการแก้ปัญหาเพิ่มมากขึ้น และที่สำคัญ ..เราจะมีแต่ความสุขในชีวิต ขอให้บล็อกนี้เป็นอีกหนึ่งช่องทางในการให้กำลังใจเอาใจช่วยร่วมไปถึงการรับฟังปัญหาปัญหาทุกอย่างมีทางออกครับ หาทางออกไม่ได้ก็ไปออกทางที่เข้ามาครับ(อันนี้มุก ครับ ^  ^) สำหรับวันนี้ผมก็ประโยคหนึ่งที่ผมใช้เป็นหลักในการดำเนินชีวิตมาฝากเพื่อนๆครับ

บางครั้งเราหกล้ม หลายครั้งมีคนยื้นมือช่วยดึงเราขึ้นครับ คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหากเราจะลองลุกขึ้นยืนด้วยตัวของเราเอง (สุทธิพงศ์)

ขอบคุณครับ....update 8 ก.พ.2555

แชร์หน้านี้